Ξημερώματα Σαββάτου 19/03 πραγματοποιήθηκε και δεύτερη απόπειρα εμπρησμού της κατάληψης Βανκούβερ, φιλόδοξη μεν, αποτυχημένη δε.
Η μόνη φωτιά που μας “ζεσταίνει”, είναι η φωτιά που καίει μέσα μας.
Σκατά σε κράτος και παρακράτος.
Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στην κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν
ΥΓ.: αυτή τη φορά έσπασε το μπουκάλι, αλλά ούτε το πεζουλάκι δε μαύρισε
Την Κυριακή 13/3 έγινε αποτυχημένη εμπρηστική ενέργεια από τους γνωστούς φασιστικούς παρατρεχάμενους ‘A.M.E.’ εναντίον της κατάληψης Βανκούβερ Απαρτμάν. Η ενέργεια αυτή άφησε πίσω της ένα μπουκάλι άσπαστο και ένα στουπί που δεν πρόλαβε να ανάψει…
Η κατάληψη Βανκούβερ είναι ένας ανοιχτός κοινωνικός χώρος, με αντιφασιστικά-αντικρατικά-αναρχικά χαρακτηριστικά. Αυτό απ’ ότι φαίνεται ενοχλεί διάφορους, είτε είναι παρακρατικά-φασιστικά μορφώματα είτε κρατικά. Το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει αρκετές φασιστικές επιθέσεις σε στέκια και καταλήψεις όπως αυτές στις καταλήψεις Ζαΐμη, Αγρός, Ανάληψη κ.ά. και εντάσσονται σε ένα πλαίσιο που θέλει τους φασίστες να προσπαθούν να αναβιώσουν τις “ένδοξες” στιγμές του παρελθόντος. Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο.
Δεν παραβλέπουμε το γεγονός της στοχοποίησής μας και ας ήταν η ενέργεια αποτυχημένη. Ας γίνει όμως σαφές ότι εμείς εδώ είμαστε, εδώ μένουμε, εδώ λειτουργούμε.
Θα υπερασπιστούμε τους χώρους μας με όλους τους τρόπους.
.
Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στην κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν
Με αφορμή την απειλή εκκένωσης που δέχεται η κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν από την πρυτανεία του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και τους εργολάβους-κοράκια, πραγματοποιήθηκαν το προηγούμενο διάστημα οι εξής δράσεις αλληλεγγύης:
–Την τρίτη 9/02 μαζί με περίπου 30 αλληλέγγυους/ες συντρόφους/ισσες έγινε παρέμβαση μέσα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών με σπρέι, τρικάκια και κείμενα καθώς και διακοπή της καθιερωμένης γιορτούλας της κοπής της πίτας, όπου ήταν σε εξέλιξη μέσα στο αμφιθέατρο Αντωνιάδου. Εκεί διαβάστηκε το κείμενο του στεκιού, παρόντων όλων των καθηγητάδων, του κοσμήτορα Κακούρου και του πρύτανη Γιακουμάκη.
(Αποχωρώντας από την αίθουσα ακούσαμε το παραλήρημα πως τα πανεπιστήμια είναι απροστάτευτα, χωρίς ασφάλεια και πως πολύ κινδυνεύουν σε μια αίθουσα χωρίς έξοδο κινδύνου, από παρεμβάσεις σαν κ αυτή (!) . Φυσικά αυτό δεν έμεινε αναπάντητο με τον αλληλέγγυο κόσμο να επιστρέφει στο αμφιθέατρο ζητώντας να ξεκαθαρίσουν την θέση τους, για να μας «καθησυχάσουν»-διασκεδάσουν λέγοντας ότι δεν μιλάνε για τη συγκεκριμένη παρέμβαση και άλλες τέτοιες πολύ «γενναίες» δικαιολογίες… )
–Την πέμπτη 11/02 πραγματοποιήθηκε πορεία αλληλεγγύης στην κατάληψη. Πλαισιώθηκε από περίπου 250 αλληλέγγυους/ες και με αφετηρία τη Βανκούβερ, κινήθηκε στη γειτονιά, περνώντας από κτίρια ιδιοκτησίας του ΟΠΑ, για να καταλήξει και πάλι στην κατάληψη. Η πορεία ήταν δυναμική, πετάχτηκαν τρικάκια και έγινε μοίρασμα κειμένων στη γειτονιά, ενώ με σπρέι γράφτηκε όλη η διαδρομή, ειδικά οι μίζεροι ογκόλιθοι ιδιοκτησίας ΟΠΑ. Επίσης έγινε στάση στην πλ. Βικτωρίας, μέρος στο οποίο καθημερινά φτάνουν χιλιάδες εξαθλιωμένοι μετανάστες/ριες και μέρος όπου και μέσα από τη δομή σίτισης που φιλοξενείται στην κατάληψη, ο αλληλέγγυος κόσμος και οι συλλογικότητες του «Συντονισμού αλληλέγγυων στους μετανάστες/ριες από τις περιοχές του κέντρου της Αθήνας» δρούν δυναμικά είτε για διανομή ζεστού φαγητού, είτε για την πραγματοποίηση εκδηλώσεων πάνω στην πλατεία παρέα με τους μετανάστες/ριες , είτε για τη θεμελίωση αναχωμάτων απέναντι σε αγανακτισμένους κατοίκους και φασιστοεπιτροπές.
–Την τρίτη 16/02 και ημέρα καταθέσεων των προσφορών για το έργο της ανακατασκευής, καλέστηκε μικροφωνική συγκέντρωση στον προαύλιο χώρο του ΟΠΑ επί της Πατησιών, όπου κρεμάστηκαν πανό κ μοιράστηκαν κείμενα σχετικά με την επιθυμία καταστολής της κατάληψης από την πρυτανεία.
Την ίδια μέρα, αλληλέγγυος κόσμος έκανε παρέμβαση στο διαγωνισμό, όπου «η διαδικασία ήταν φιλοξενούμενη σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών» και «ομάδα αγνώστων εισέβαλε στο χώρο διεξαγωγής του διαγωνισμού και υφάρπαξε κατατεθείσες προσφορές» όπως μας ενημέρωσε η ανακοίνωση της πρυτανείας. Η ίδια ανακοίνωση κάνει λόγο για ένα ΟΠΑ το οποίο «ασφυκτιά λόγω περιορισμένων κτηριακών υποδομών». Η ασφυξία του πανεπιστημίου έχει επέλθει προφανώς διότι δεν του φτάνει το κύριο κτίριο, ενός οικοδομικού τετραγώνου, της οδού Πατησίων, το καινούριο 5όροφο κτίριο 5.000 τ.μ. στην Σπετσών, τα γραφεία στην Κεφαλληνίας, στην Ευελπίδων, στην Πατησίων, στη Δεριγνύ, στην Κοδριγκτώνος κ.ά. Και φυσικά το πανεπιστήμιο θα πάρει επιτέλους ανάσα με την ανακατασκευή του Βανκούβερ. Θα περίμενε κανείς να βρούν μια καλύτερη δικαιολογία, όντας και ‘μορφωμένοι’ άνθρωποι… Άλλα όπως ειπώθηκε και σε προηγούμενο κείμενο, ‘είναι πολλά τα λεφτά Άρη’. Για την ακρίβεια 2,8 εκατομμύρια ευρώ.
Όσο για το ότι «αποτελεί πρώτη προτεραιότητα του Ιδρύματος η αξιοποίηση των κτηριακών του υποδομών για τις ακαδημαϊκές ανάγκες των μελών της κοινότητας του» έχουμε να πούμε ότι είναι αστείο ένα πανεπιστήμιο να βάζει σαν πρώτη προτεραιότητα την αξιοποίηση κτηριακών υποδομών και όχι (έστω κ για τους τύπους) τη ‘μόρφωση’. Είναι αστείο να μιλάει για ακαδημαϊκές ανάγκες, τη στιγμή που θέλει να στεγάσει γραφεία φοιτητικών παρατάξεων στο Βανκούβερ. Είναι αστείο να μιλάει για κοινότητα, αφού το μόνο που κάνει είναι να εκμεταλλεύεται τα μέλη της προωθώντας την εργαλειακή τους χρήση μέσω deals με ομίλους επιχειρήσεων και μεγαλοεταιρίες (βλ. π.χ. περίπτωση ΟΤΕ και τους φοιτητές που δουλεύουν τσάμπα σε εργαστήρια μπας και πάρουν super βιογραφικό).
Θα το ξαναπούμε. Οι καταλήψεις είναι χώροι δημιουργίας και ελεύθερης έκφρασης. Χώροι που λειτουργούν συλλογικά, αντί-ιεραρχικά, οριζόντια και αυτοοργανωμένα μέσα από σχέσεις συντροφικότητας, αλληλεγγύης και ισότητας. Χώροι που διαχρονικά αποτέλεσαν κέντρα αγώνα σε περιόδους κοινωνικών αναταραχών δίνοντας τη δυνατότητα στα αγωνιζόμενα κομμάτια να συσπειρωθούν και να δράσουν. Χώροι που έγιναν εστίες ζύμωσης και δημιουργίας δομών και υποδομών, προτείνοντας ένα τρόπο ζωής ικανό να απειλήσει τη φαινομενικά ομαλή λειτουργία του συστήματος. Τέτοιοι χώροι είναι ζωτικής σημασίας για εμάς, κατανοούμε πολύ καλά το λόγο που βρίσκονται στο στόχαστρο κράτους κ παρακράτους και δεν θα αφήσουμε να κατασταλούν χωρίς αγώνες.
Θα μας βρίσκετε μπροστά σας.
Στεκόμαστε διαμετρικά απέναντί από την κοινωνία-θηριωδία σας.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
Υ.Γ. Χαιρετάμε συντροφικά όλο τον κόσμο που στάθηκε από την πρώτη στιγμή και στέκεται, δίπλα μας αλληλέγγυος.
Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στην κατάληψη Vancouver Apartman
Η κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν υπάρχει ως στεγαστικό εγχείρημα από τον Ιούνιο του 2005 . Από τον Ιανουάριο του 2015, πέρα από κατάληψη στέγης, δρα πολιτικά και ανοιχτά αποτελώντας κομμάτι του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου. Το τελευταίο διάστημα, το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και ο πρύτανης Εμμανουήλ Γιακουμάκης προκήρυξαν ανοιχτή δημοπρασία με σκοπό την ‘ανακατασκευή’ του κτιρίου στο οποίο στεγάζεται η κατάληψη, με προϋπολογισμό που ανέρχεται στα 2,8 εκατομμύρια ευρώ. Φαίνεται ότι το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών αφήνει στην άκρη το ακαδημαϊκό του έργο και μπαίνει δυναμικά στη μπίζνα του real estate. Έχοντας ήδη στην κατοχή του αρκετά ‘φιλέτα’ στην περιοχή, θέλει να ξεκινήσει οικοδομικές εργασίες για τον καλλωπισμό ενός ακόμα με τα 2,8 εκατ. ευρώ από το ΕΣΠΑ. Αν θεωρούν όμως ότι θα αφήσουμε την κατάληψη στα χέρια του κάθε πρύτανη που θέλει να γίνει μεγαλοεργολάβος, λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.
Τι είναι λοιπόν αυτές οι καταλήψεις?
Οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι αποτελούν νησίδες ελευθερίας, για όλους εμάς που αγωνιζόμαστε για ένα κόσμο ισότητας, σεβασμού και αξιοπρέπειας. Είναι χώροι δημιουργίας και έκφρασης, αντίστασης και αγώνα, είτε ως στεγαστικά εγχειρήματα που σκοπό έχουν να αποδομήσουν κάθε έννοια ιδιοκτησίας, είτε ως κοινωνικοί χώροι. Χώροι μέσα στους οποίους οι επιθυμίες γίνονται πράξη με σχέσεις συντροφικότητας και αλληλεγγύης. Λειτουργώντας συλλογικά, αντί-ιεραρχικά, οριζόντια και αυτοοργανωμένα, χωρίς αφέντες και δούλους.
Κάποιοι ‘τρελοί’ επιμένουν ότι είναι χώροι ελευθερίας.
Γι’ αυτό και όταν αυτοί οι χώροι δέχονται επιθέσεις ή απειλούνται από κάθε λογής κρατικά και παρακρατικά καθάρματα η συλλογική μας απάντηση είναι ξεκάθαρη.
Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους.
Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στην κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν
Υπέπεσε στην αντίληψή μας το τελευταίο διάστημα, ότι από το Νοέμβριο του 2015 το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και ο τέως πρύτανης Κωνσταντίνος Γάτσιος (αλλά και ο νυν Εμμανουήλ Γιακουμάκης) προκήρυξαν ανοιχτή διαδικασία με σκοπό την ανακατασκευή του κτιρίου στο οποίο στεγάζεται η κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν επί των οδών Μαυροματαίων και Δεριγνύ 1. Πιο συγκεκριμένα, θα γίνει ανοιχτή δημοπρασία επιλογής αναδόχου εταιρείας για την κατασκευή του έργου και ο προϋπολογισμός αυτού ανέρχεται σε 2.826.840 ευρώ. Τα 2,5 εκ. ευρώ είναι από χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ και τα υπόλοιπα 326.840 ευρώ είναι από τα ταμεία του πανεπιστημίου. Σκοπός της ανακατασκευής υποστηρίζουν πως είναι να δημιουργηθούν γραφεία καθηγητών αλλά και γραφεία φοιτητικών παρατάξεων(!). Η ανακατασκευή θα βασιστεί σε μια μελέτη ‘ακριβείας’, η οποία κόστισε στο πανεπιστήμιο 241.824 ευρώ και εκπονήθηκε χωρίς φυσικά οι μηχανικοί να έχουν πρόσβαση μέσα στο χώρο.
Να σημειωθεί εδώ ότι το πανεπιστήμιο έχει ήδη αγοράσει το 2011 από την «ΟΤΕ Ακίνητα Α.Ε.» οικόπεδο άνω των 5.000 τ.μ. με κόστος 10.500.000 ευρώ(!) στην Κυψέλη. Στο εν λόγω οικόπεδο έχει ανεγερθεί ένα τεράστιο πενταόροφο οικοδόμημα το οποίο είναι σχεδόν έτοιμο για να καλύψει τις στεγαστικές ανάγκες του ΟΠΑ και των καθηγητών του. Τυχαία η αγορά από τον ΟΤΕ με το ‘ευτελές’ ποσό των 10,5 εκατ. ευρώ? Μάλλον όχι, καθώς φαίνεται ότι οι δύο τους (Οτε και Οικ.Παν.Αθηνών) έχουν τις καλύτερες των σχέσεων, αφού σύναψαν συμφωνία πολλών εκατομμυρίων το καλοκαίρι του 2014 για κοινά ερευνητικά προγράμματα με σκοπό την ‘ανάπτυξη της χώρας’. Μάλλον καλύτερα την ανάπτυξη του ομίλου Οτε, ο οποίος κερδίζει εξειδικευμένη και φυσικά απλήρωτη εργασία (αφού οι φοιτητές που συμμετέχουν δεν παίρνουν μισθό αλλά ‘καλό βιογραφικό’) και το ΟΠΑ κερδίζει εκατομμύρια ευρώ, μέρος των οποίων φανταζόμαστε και σε ποιων τις τσέπες πηγαίνουν.
Επίσης, τον Φεβρουάριο του 2015 το ΟΠΑ εξέφρασε ενδιαφέρον για αγορά και άλλου κτιρίου μέχρι 5.000 τ.μ. για την κάλυψη των αναγκών του. Φαίνεται ότι το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών αφήνει στην άκρη το ακαδημαϊκό του έργο, μπαίνει δυναμικά στη μπίζνα του real estate αλλά και ξεκινάει τα ‘deals’ με μεγάλες εταιρίες. Όλα αυτά γίνονται, όπως λένε, διότι κόπτονται για την αποκατάσταση των φοιτητών τους και την ευημερία τους. Όμως, ούτε ένα ευρώ δεν έχει ξοδευτεί π.χ. για τις εστίες. Απ’ ότι φαίνεται οι φοιτητικές παρατάξεις έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από στέγη. Σε μια περίοδο που, στα υπόλοιπα πανεπιστήμια, τα ερευνητικά προγράμματα κόβονται και τα κονδύλια του ΕΣΠΑ χρησιμοποιούνται μέχρι και για να πληρωθούν οι συντάξεις, η επιλογή του ΟΠΑ για οικοδομικές εργασίες και μάλιστα μέσω διεθνή διαγωνισμού, φαντάζει από άτοπη έως και ύποπτη. Γιατί ‘είναι πολλά τα λεφτά Άρη’.
Η κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν, για δεύτερη φορά, αντιμετωπίζει το «ενδιαφέρον» του «ιδιοκτήτη» ΟΠΑ, το οποίο το 2006 είχε προσπαθήσει, ανεπιτυχώς, να διώξει τους καταληψίες από το κτίριο με πρόφαση τη δομική αστάθειά του βασιζόμενη σε μια άλλη μελέτη ‘ακριβείας’, η οποία και αυτή είχε πληρωθεί αδρά. Συγκεκριμένα, τότε η επαφή των μηχανικών με το χώρο δεν κράτησε πάνω από μια μέρα και ουσιαστικά αυτό που έκαναν ήταν να σκάψουν τα θεμέλια και να φύγουν, με αποτέλεσμα οι ίδιοι οι καταληψίες να καλύψουν τη ζημιά που είχε υποστεί το ισόγειο. Τότε, με την άμεση κινητοποίηση των καταληψιών αλλά και αλληλέγγυου κόσμου, μπλόκαρε η οποιαδήποτε προσπάθεια για εκκένωση, κατεδάφιση και επιτυχία των σχεδίων του πανεπιστημίου.
Η κατάληψη υπάρχει ως στεγαστικό εγχείρημα από τον Ιούνιο του 2005, αρχικά στον δεύτερο όροφο. Σταδιακά καταλήφθηκε το μεγαλύτερο μέρος του κτιρίου, με την θεατρική ομάδα της ΑΣΟΕΕ να παραμένει και να λειτουργεί μέχρι και σήμερα στον κατειλημμένο χώρο. Από τον Ιανουάριο του 2015 η κατάληψη, πέρα από στεγαστικό εγχείρημα, δρα πολιτικά και ανοιχτά αποτελώντας κομμάτι του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου. Έχουμε επιλέξει να συμμετέχουμε στο συντονισμό αλληλέγγυων του κέντρου της Αθήνας για τους μετανάστες/στριες, ο οποίος παρεμβαίνει από το Σεπτέμβριο στην πλ.Βικτωρίας και πέριξ. Ενδεικτικά, έχουν πραγματοποιηθεί στην περιοχή μικροφωνικές παρεμβάσεις, αντιφασιστικές συγκεντρώσεις απέναντι στις φασιστομαζώξεις «αγανακτισμένων κατοίκων», παιδικές εκδηλώσεις, συλλογή τροφίμων, ρούχων και φαρμάκων για τους χιλιάδες των μεταναστών που φτάνουν καθημερινά στην πλατεία. Επίσης, με τη δημιουργία δομής σίτισης η οποία φιλοξενείται στην κατάληψη, 4 φορές την εβδομάδα πραγματοποιείται μαγείρεμα και διανομή φαγητού στην πλ. Βικτωρίας από το συντονισμό. Έχουμε επιλέξει να στηρίξουμε το ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών, κάνοντας καφενεία οικονομικής ενίσχυσης στο χώρο της κατάληψης. Έχουν φιλοξενηθεί εκδηλώσεις οικονομικής ενίσχυσης για το δικαστήριο των συλληφθέντων της πορείας της 6ης Δεκέμβρη 2014, το δικαστήριο του μετανάστη Ουαλίντ Τάλεμπ ο οποίος βασανίστηκε από τα αφεντικά του, τη δίκη της επαναστατικής οργάνωσης ‘Επαναστατικός Αγώνας’ και των συντρόφων που διώκονται για την υπόθεση αυτή. Έχουμε επιλέξει να σταθούμε δίπλα σε ανθρώπους που μάχονται για ένα κόσμο ελευθερίας, ισότητας, σεβασμού, αξιοπρέπειας και διώκονται γι΄ αυτό. Στηρίζουμε τις επιλογές μας και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Γιατί η έμπρακτη αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
Μένουμε και υπάρχουμε σε ένα κατειλημμένο κτίριο, αρνούμενοι να αναθέσουμε τις ζωές μας σ΄ αυτούς που τις καταπιέζουν. Για εμάς οι καταλήψεις είναι χώροι δημιουργίας και έκφρασης, αντίστασης και αγώνα, είτε ως στεγαστικά εγχειρήματα που σκοπό έχουν να αποδομήσουν κάθε έννοια ιδιοκτησίας, είτε ως κοινωνικοί χώροι. Χώροι μέσα στους οποίους οι επιθυμίες γίνονται πράξη με σχέσεις συντροφικότητας, αλληλεγγύης και ισότητας. Λειτουργώντας συλλογικά, αντί-ιεραρχικά, οριζόντια και αυτοοργανωμένα ο κόσμος που επιλέγει να βρεθεί μέσα σε αυτούς πραγματώνει μια ζωή στηριζόμενη στην αξιοπρέπεια, χωρίς αφέντες και δούλους.
Κάτω τα ξερά σας από την κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν.
10, 100, 1000άδες καταλήψεις
Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στην κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν
ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ 5 ΕΚΖΗΤΟΥΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΤΑΛΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
1.
Την 1η Μαη 2015 μια μεγαλειώδης διαδήλωση λαμβάνει χώρα στα πλαίσια της Εργατικής Πρωτομαγιάς στο Μιλάνο. Δεν ήταν απλά μια μέρα γενικής απεργίας, αλλά μια μέρα Πανιταλικής συνάντησης των κινημάτων (σωματεία βάσης, κοινωνικά κέντρα, φοιτητικές και μαθητικές ομάδες, επιτροπές αγώνα για τη στέγη, μεταναστευτικές κοινότητες, το κίνημα No Tav κλπ) ενάντια στα μέτρα λιτότητας που περνούσε το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση Ρέντσι. ‘Hταν επίσης και το αποκορύφωμα ολόκληρου του κινήματος ΝO EXPO ενάντια στην παγκόσμια επιχειρηματική έκθεση EXPO 2015 με συμμετοχή κόσμου από πολλές χώρες της Ευρώπης και τα προκλητικά χλιδάτα εγκαίνιά της, την ημέρα εκείνη. Η μαζικότητα και η δυναμική της διαδήλωσης ήταν το αποκορύφωμα ενός κινήματος επτά χρόνων που έθεσε σε αμφισβήτηση την έκθεση και την πολιτική εκστρατεία γύρω από αυτήν, φέρνοντας σε κρίση τις πολιτικές καριέρες των κυβερνητικών αξιωματούχων και τοπικών “αρχόντων”.
Επτά χρόνια πριν, το 2008, ο δήμος του Μιλάνου αναλαμβάνει να φιλοξενήσει την έκθεση. Για χάρην αυτής, τσιμεντοποιούνται 1100 στρέμματα γης, αποφασίζεται ο εκτοπισμός ντόπιων με σκοπό την αρπαγή των κατοικιών και της γης τους, ώστε να υποταχθούν στα αναπτυξιακά σχέδια αλλά και στην ισοπεδωτική εμπορευματοποίησή τους. Τα αφεντικά βάζουν στοίχημα το Μιλάνο να γίνει η πιο ελκυστική για τα κεφάλαια πόλη, προσπαθούν να την αναδείξουν σαν επιχειρηματική πρωτεύουσα και να την προμοτάρουν σαν το 8ο θαύμα για την ντόπια εργατική τάξη, στην οποία υπόσχονται ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας. Μια ολόκληρη πόλη στιλιζάρεται από πολυτελή κτίρια, νέους αυτοκινητόδρομους και φαντασμαγορικά έργα. Πίσω από τις αναπτυξιακές βιτρίνες οι μίζες πέφτουν σαν ντόμινο η μια μετά την άλλη, οι τράπεζες δανείζουν, διαχειρίζονται και ξεπλένουν χρήμα για τους υπολοίπους, οι εργολάβοι φροντίζουν να καθυστερούν τα έργα για να έρθουν υπερτιμολογήσεις και φυσικά, ανάμεσα στους υπερεργολάβους εμπλέκονται και μαφιόζοι με τις εταιρείες τους.
Αυτός ο κύκλος κερδοφορίας των αφεντικών που ξεκίνησε το 2008 στήθηκε και ολοκληρώθηκε πάνω στη στυγνή εκμετάλλευση κακοπληρωμένης αλλά και εθελοντικής εργασίας χιλιάδων νέων, εξοικονομώντας ακόμα περισσότερες χιλιάδες ευρώ για τις τσέπες των αφεντικών. Παράλληλα με την οικοδόμηση της έκθεσης, πραγματοποιείται μια επιχείρηση εκκαθάρισης των όσων μπορούσαν να θεωρηθούν επικίνδυνοι για τη μακιγιαρισμένη εικόνα της πόλης. Μεγάλες αστυνομικές επιχειρήσεις πραγματοποιούνται στις γειτονιές με εξώσεις εργατικών κατοικιών ντόπιων και μεταναστών, εκκενώσεις κοινωνικών κέντρων και επιστράτευση απεργιών με αποκορύφωμα την απεργία των εργαζομένων στο μετρό λίγες μέρες πριν τα εγκαίνια.
2.
Και ενώ 6 μήνες μετά πέφτει η αυλαία της έκθεσης, τα αποτελέσματα και οι συνέπειες μένουν. Η EXPO κλείνει και αφήνει πίσω της 1,5 δις έλλειμμα που θα πληρωθεί μέσω των αυξημένων δημοτικών τελών και φόρων, αναγκάζοντας τους προλετάριους κάτω από τη «συλλογική ευθύνη» των χρεών να πληρώσουν τα σπασμένα και να πουν κι ευχαριστώ γι’ αυτή τη φαντασμαγορική γιορτή. Αφήνει πίσω της λεηλατημένη γη, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, εγκαθίδρυση του εθελοντισμού, καταστολή. Μετά από 6 μήνες λοιπόν, από την προσαγωγή μας στο Μιλάνο, και στην αυλαία της διεθνούς έκθεσης, οι ιταλικές αρχές ξεκινάνε ένα κυνήγι μαγισσών κατασκευάζοντας κατηγορητήρια, και εκδίδουν ένταλμα σύλληψης για 5 Ιταλούς διαδηλωτές, ενώ παράλληλα εκδίδεται και Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης για εμάς τους 5. Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε πως οι εκ των υστέρων διώξεις μας καθώς και των 5 ιταλών διαδηλωτών κρύβουν πολιτική σκοπιμότητα, και αυτό όχι μόνο γιατί ποινικοποιούν την ίδια τη συμμετοχή σε μια διαδήλωση βάση ενός φασιστικού νόμου που θεσπίστηκε επί Μουσολίνι και ισχύει μέχρι και σήμερα, αλλά και γιατί οι Ιταλικές αρχές ξεκινάνε μια επιχείρηση συγκάλυψης και αποσιωποίησης της “καμένης” γης που άφησε πίσω της η EXPO, στρέφοντας την προσοχή της κοινής γνώμης από τα σκάνδαλα στους διαδηλωτές, ώστε να σώσουν, να χτίσουν και να εξαργυρώσουν τις πολιτικές τους καριέρες. Η δίωξη μας αποτελεί για τις ιταλικές αρχές την ιδανική ευκαιρία για να τιμωρήσει και να παραδειγματίσει εμάς και όσες/όσους βρέθηκαν εκείνες τις μέρες στους δρόμους. Είναι η ιδανική ευκαιρία για να δείξει τι μέλλον επιφυλάσσεται στον καθένα και στην καθεμία που επιλέγει να αγωνιστεί και να συναντηθεί με άλλα κινήματα σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Η έκδοση του Ευρωεντάλματος, τα γελοία κατηγορητήρια, η ποινικοποίηση της συμμετοχής σε διαδηλώσεις, οι πολιτικές δίκες που κατά καιρούς έχουν οδηγήσει στις φυλακές αγωνιστές για 15 χρόνια, στέλνουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα πως όσο οι από τα κάτω συνεβρίσκονται στους δρόμους και ενώνουν τις φωνές τους, η καταστολή θα μένει και θα εντείνεται.
3.
Το Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης ενεργοποιείται για πρώτη φορά (μέχρι τώρα έχει χρησιμοποιηθεί μόνο για βαριά ποινικά αδικήματα όπως εμπορία ναρκωτικών, σωματεμπορία, ξέπλυμα μαύρου χρήματος κλπ) για να διώξει διαδηλωτές. Αποτελεί ξεκάθαρα μια προσπάθεια αναβάθμισης της διεθνοποιημένης καταστολής και μια απόπειρα ποινικοποίησης των κοινωνικών αγώνων και της συνάντησης των κινημάτων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ταυτόχρονα αποτελεί ένα στοίχημα όλων των κομματιών του ευρωπαϊκού – ανταγωνιστικού κινήματος να μπεί ένα φρένο σε αυτές τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις μπλοκάροντας στην πράξη τις εκδόσεις.
Την περίοδο 2008-2010, με το ξέσπασμα της ύφεσης λόγω της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης στις ευρωπαϊκές οικονομίες, τα κράτη-μέλη της ΕΕ για να σώσουν το (διεθνές) χρηματοπιστωτικό σύστημα έτρεξαν να πάρουν μέτρα για να κρατικοποιήσουν την μεγάλη χασούρα του. Πρώτο το ελληνικό κράτος και έπειτα και άλλα κράτη της Ευρωζώνης. Βέβαια, αυτό από μόνο του δεν θα έλυνε τίποτα, επειδή η «κρίση του χρηματοπιστωτισμού» δεν εκφράζει παρά μια κρίση της παραγωγής κι αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Οπότε το πρόβλημα έπρεπε να χτυπηθεί στη ρίζα του: η υποτίμηση της εργατικής δύναμης και το σακάτεμα της ζωής των προλετάριων, με σκοπό το ξεπέρασμα της κρίσης με πιο ευνοϊκούς όρους κερδοφορίας για το κεφάλαιο.
Έτσι, οι ντόπιοι και διεθνείς καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους, ξεκίνησαν να εφαρμόζουν μέτρα λιτότητας ή να μπαίνουν σε αυστηρά προγράμματα δομικής προσαρμογής. Μέτρα, που είναι γνωστά σε εμάς εδώ ως «μνημόνια» και που συνεχίζει να ψηφίζει και να εφαρμόζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως οι περικοπές των μισθών, συντάξεων κι επιδομάτων, οι μειώσεις των δημοσίων δαπανών, η αύξηση της φορολογίας σε τρόφιμα κι είδη πρώτης ανάγκης, οι ιδιωτικοποιήσεις κι η απελευθέρωση των απολύσεων, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης κλπ.
4.
Όλα αυτά θα μπορούσαν να επιβληθούν μόνο μέσα από μια μόνιμη «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», που εκτός από την πολιτική του «δημόσιου χρέους» ως μοχλό επιβολής και τρομοκρατίας έρχεται και μέσα από την απόσυρση του «κράτους πρόνοιας» και την αντικατάστασή του με ένα «κράτος ασφάλειας». Πτυχές της ίδιας στρατηγικής διαχείρισης της κρίσης από το κεφάλαιο για την επιβολή νέων κανόνων πειθάρχησης και εκμετάλλευσης των «από τα κάτω».
Ένα γενικευμένο «καθεστώς έκτακτης ανάγκης» επιβάλλεται βήμα βήμα σε όλη την Ευρώπη με αφορμή την απειλή της «ισλαμικής τρομοκρατίας», με μια ευρεία στρατικοποίηση των δυτικών μητροπόλεων. Μια μεγάλη σε κλίμακα εκστρατεία φόβου και απόλυτου ελέγχου που ξεκινάει από εφόδους σε σπίτια ακτιβιστών, απαγόρευση διαδηλώσεων, θέσπιση νέων αντιτρομοκρατικών νόμων και καταλήγει σε περιπολίες στρατών στους δρόμους. Κι είναι γνωστό ότι όλο αυτό το πολεμικό περιβάλλον δεν στρέφεται μόνο ενάντια στους μετανάστες/στριες που καταφέρνουν και καταφθάνουν στην Ευρώπη από τις εμπόλεμες ζώνες της Αφρικής και της Ασίας, αλλά και σε όλους εκείνους που επιλέγουν σήμερα και αύριο να βγουν στους δρόμους και να διαδηλώσουν κόντρα στις πολιτικές λιτότητας και υποτίμησης, στην Ευρώπη-φρούριο, στη σιγή νεκροταφείου που πάει να επιβληθεί και να γίνει ο κανόνας.
5.
Στις 7,8 και 11 Ιανουαρίου καλούμαστε να δώσουμε τη μάχη ενάντια στις εκδόσεις αυτές. Ο αγώνας για το μπλοκάρισμά τους, αποτελεί κομμάτι ενός ευρύτερου ψηφιδωτού αγώνων που στέκονται ανάχωμα στην συνεχιζόμενη υποτίμηση των ζωών μας. Αποτελεί κομμάτι εκείνων των αγώνων των φοιτητών/φοιτητριών ενάντια στην αύξηση του κόστους φοίτησης στα πανεπιστήμια, των καθημερινών εργατικών κοντρών με τα αφεντικά και τις απεργιακές περιφρουρήσεις στους χώρους δουλειάς, των κινήσεων άρνησης πληρωμών πάνω στις βασικές ανάγκες από συνελεύσεις γειτονιών, των διεκδικήσεων των επισφαλών-πρεκάριων ενάντια στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα–“κοινωφελή προγράμματα”, των εξεγέρσεων μεταναστών/στριων στα σύνορα και τα κέντρα κράτησης της χώρας και κάθε κοινότητας αγώνα που ξεπηδά στη δημόσια σφαίρα κόντρα στις καπιταλιστικές προσταγές και την κρατική καταστολή.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους, τους συμφοιτητές, τους συντρόφους και όλο τον κόσμο του αγώνα να κάνουν δική τους την υπόθεση των διώξεων, να πάρουν θέσεις μάχης, να μπλοκάρουν τις εκδόσεις στην πράξη.
“Ένα χτύπημα σε έναν από μας, είναι χτύπημα σε όλους μας”
OΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ 7, 8 ΚΑΙ 11 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Οι 5 εκζητούμενοι από τις Ιταλικές αρχές
2/1/2016
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ
ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ
Από τις αρχές του φθινοπώρου εκατοντάδες μετανάστες και μετανάστριες διέμειναν στην πλατεία Βικτωρίας, για μικρότερο ή μεγαλύτερο διάστημα, κάτω από άθλιες συνθήκες.
Με αφορμή αυτή την έκτακτη κατάσταση σχηματίστηκε ένας συντονισμός συλλογικοτήτων και ανθρώπων που δραστηριοποιούνται χρόνια στην περιοχή, στη βάση της έμπρακτης αλληλεγγύης στους μετανάστες και τις μετανάστριες, τον αντιφασισμό, τον αντιρατσισμό και την ανάπτυξη κοινών αγώνων «ντόπιων» και μεταναστών ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση.
Ο συντονισμός αυτός λειτουργεί αυτοοργανωμένα, αντιιεραρχικά, ισότιμα και χωρίς διαχωρισμούς στη συμμετοχή και στη λήψη αποφάσεων, μέσω γενικών συνελεύσεων.
Μέχρι τώρα αποφασίσαμε και οργανώσαμε μαγείρεμα και διανομή φαγητού (πλέον τέσσερις φορές την εβδομάδα), ρουχισμού και ειδών άμεσης ανάγκης στους ανθρώπους που συγκεντρώνονται στην πλατεία Βικτωρίας, ενώ παράλληλα μοιράστηκε έντυπο υλικό από συλλογικότητες του συντονισμού και έγιναν παρεμβάσεις για την απόκρουση φασιστικών και ρατσιστικών εκδηλώσεων.
Για όποιον και όποια θέλει να συμμετέχει και να συνεισφέρει στο εγχείρημα η συνέλευση του συντονισμού πραγματοποιείται κάθε Παρασκευή στην ΑΣΟΕΕ στις 8 μμ.
Συντονισμός αλληλέγγυων από τις περιοχές του κέντρου της Αθήνας στους μετανάστες και τις μετανάστριες
sunall-metanastes.espivblogs.net
sunall-metanastes@espiv.net
