*Το παρόν κείμενο δεν έχει σκοπό να αποτυπώσει την ολοκληρωμένη θέση της κατάληψης Βανκούβερ Απάρτμαν σχετικά με τα τεκταινόμενα στην ευρύτερη γειτονιάς τα τελευταία χρόνια. Ένα τέτοιο συνολικό κείμενο θέλουμε να περιλαμβάνει όλες τις προεκτάσεις που εμπεριέχονται στην παρούσα συνθήκη καθώς και τα συμπεράσματά μας γι’ αυτήν.

Η ακραία καταστολή, το κλείσιμο και η εκμετάλλευση των εναπομείναντων δημοσίων χώρων, το μεγάλο φαγοπότι των ιδιοκτητών και των τσιφλικάδων της περιοχής, οι μπίζνες και οι φασίζουσες απόψεις του πρύτανη Γιακουμάκη και της συγκλήτου του ΟΠΑ, το πανεπιστημιακό άσυλο, τα αλισβερίσια της ελληνικής αστυνομίας με τους εμπόρους θανάτου, η στοχοποίηση συνολικά του αναρχικού χώρου από κάθε λογής εξουσιαστές και τους πρεζέμπορες χορηγούς τους, η εξαθλίωση, η ισοπέδωση, το ανελέητο κυνηγητό των ανθρώπων που ζουν στο περιθώριο της κανιβαλιστικής πραγματικότητας, το στίγμα των τοξικοεξαρτημένων από την κοινωνία και τέλος η ίδια η εξάρτηση ως συνθήκη, ως μια απόλυτη, ολοκληρωτική και ισοπεδωτική σχέση εξουσίας, αποτελούν κάποια από τα ζητήματα που συνθέτουν από κοινού την κατάσταση στη γύρω περιοχή τα τελευταία χρόνια. Η μερική ανάδειξη των παραμέτρων αυτών δεν θα αποτυπώνε συνολικά την πραγματικότητα, ωστόσο είμαστε αναγκασμένες-οι να κάνουμε μια πιο περιληπτική παράθεση των γεγονότων καθώς το τελευταίο διάστημα τείνει να εγκαθιδρυθεί μία νέα συνθήκη.

Το Πεδίο

Το Πεδίον του ‘Αρεως αποτελεί για περισσότερο από 40 χρόνια αγαπημένο τόπο στοίβαξης όλων εκείνων που περισσεύουν από την καπιταλιστική μηχανή του κιμά. Άστεγοι, μετανάστες, άποροι, τοξικοεξαρτημένοι, άνθρωποι διαλυμένοι από την παρανοϊκή πραγματικότητα μιας κοινωνίας, στην οποία είσαι ό,τι έχεις και μετράς βάση της καταναλωτικής σου δύναμης. Το πάρκο δεν εγκαταλείφθηκε από το κράτος όπως αρέσκονται διάφοροι καλοθελητές να λένε. Το πάρκο επιλέχθηκε και αξιοποιήθηκε από αυτό ως ένας ιδανικός αποθηκευτικός χώρος ανθρώπων που αντιμετωπίζονται ως σκουπίδια από αυτό το Ευρωπαϊκο, καπιταλιστικό, δημοκρατικό ελληνικό κράτος, με σκοπό να τους θέσει «μακριά» από τα ευαίσθητα αντανακλαστικά των νοικοκυραίων. Παράλληλα, το Πεδίο αποτέλεσε –επί τη ευκαιρία- το καταφύγιο διαφόρων νοικοκυραίων και μη, που κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της ΕΛ.ΑΣ., αποβλέπουν έως και σήμερα σε μια βιαστική ικανοποίηση των γενετήσιων ορμών τους μακριά από τα βλέμματα της οικογενειακής και χριστιανικής θαλπωρής. Όπως για παράδειγμα μέσω του επί πληρωμή βιασμού -συχνά ανηλίκων- ανδρών, κυρίως μεταναστών. Τέλος, το πάρκο αποτελεί και ένα από τα μεγαλύτερα φιλέτα προς εκμετάλλευση στο κέντρο της Αθήνας, ένα από τα τελευταία δημόσια (αλλά όχι πια ανοιχτά) πάρκα, καθώς και μήλον της έριδος μεταξύ πολιτικών κομμάτων και ΣΙΑ.

Εντός-εκτός και επί τα αυτά

Στην ήδη υπάρχουσα για κάποια χρόνια πιάτσα ναρκωτικών μέσα στο Πεδίο, προστίθενται ανά περιόδους και ειδικά εν μέσω οικονομικής κρίσης, πολλοί από τους συνεχώς αυξανόμενους άστεγους. Το καλοκαίρι του ’15, 450 και πλέον εξαθλιωμένοι μετανάστες στοιβάζονται και εγκαταλείπονται εκεί μαζικά από το κράτος –από αυτούς γύρω στους 170 καταλήγουν τελικά στο καμπ του Ελαιώνα. Οι υπόλοιποι γίνονται σταδιακά ένα με την πιάτσα.

Το Σεπτέμβρη του ’17 και εν μέσω αλλεπάλληλων δημοσιευμάτων για την “εγκατάλειψή” του πάρκου από το κράτος , κάνουν την εμφάνισή της η «πεφωτισμένη» Πρωτοβουλία κατοίκων για το Πεδίον του Άρεως και οι «Επιμένουμε Πεδίο». Πρώτος τους καημός να φωτιστεί το πάρκο. Κι αφού άναψαν τα φώτα και είδαν,κατέληξαν πως η λύση στο πρόβλημα (όπου πρόβλημα βλέπε άνθρωποι) είναι -τι άλλο- η καταστολή. Το πάρκο κλείνει, τοποθετούνται νέα κάγκελα,αστυνομεύεται μονίμως. Ο ιδιότυπος καταυλισμός όσων ζουν σε αυτό διαλύεται και η πιάτσα μεταφέρεται ακριβώς απέξω, επί της οδού Μαυροματαίων. Λίγο καιρό αργότερα και μετά τα μπογιατίσματα της Μιμής Ντενίση στο πρώην Green Park,η πιάτσα μεταφέρεται τελικά άλλον ένα δρόμο πιο κάτω, επί της οδού Αντωνιάδου, έξω απ΄την πλαϊνή πόρτα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και διαχέεται παντού στην τριγύρω περιοχή. Το Πεδίο είναι έτοιμο για επενδύσεις, με πρώτο και καλύτερο το θέατρο «Άλσος», που καταπατά ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του και ποιος ξέρει πόσο μεγαλύτερο στο μέλλον.

Καταστολή και στοχοποίηση

Από το 2017 έως σήμερα, το μεγαλεπίβολο σχέδιο του κράτους για τον αμείλικτο πόλεμο ενάντια στα ναρκωτικά συνεχίζεται απ΄τη σημερινη κυβέρνηση, από ΄κει ακριβώς που το αφησε η προηγούμενη, και συμπυκνώνεται σε καθημερινές προσαγωγές-απαγωγές στο σωρό από την ΕΛ.ΑΣ. . Χρήστες, άστεγοι, μετανάστες, περαστικοί, επιβιβάζονται σωρηδόν στα μεταγωγικά της αστυνομίας με άγνωστη κατεύθυνση. Στόχος η συμπλήρωση τουλάχιστον 9 (εννέα) προσαγωγών για κάθε ημέρα. Όσοι δεν καταλήγουν στα κολαστήρια της Πέτρου Ράλλη ή σε κάποιο κρατητήριο κάποιου Α.Τ. , εγκαταλείπονται μετά από μερικές ώρες-μέρες είτε στην Ομόνοια, είτε -αν είναι δυνατόν- κάπου πιο μακριά -απ’όπου θα ‘ναι πιο δύσκολο για αυτούς να επιστρέψουν- όπως το Φάληρο ή η Αμυγδαλέζα. Οι προσαγωγές παρουσιάζουν αύξηση κατά τις εορταστικές περιόδους π.χ. τα Χριστούγεννα. Τον χειμώνα του ’18 συλλαμβάνονται όλοι οι άστεγοι που διαμένουν στην Πατησίων στο ύψος του ΟΤΕ. Τα πράγματά τους κατάσχονται και στη συνέχεια πετιούνται. Την άνοιξη του ΄18 σε μια συντονισμένη επιχείρηση συλλαμβάνονται μαζικά τοξικοεξαρτημένοι από τις οδούς Αντωνιάδου και Πατησίων, μικροπωλητές (παπουτσιών,ρούχων κτλ) μέσα και έξω από τα σπίτια τους, καθώς και τοξικοεξαρτημένοι από την πιάτσα έξω απ΄το ΑΠΘ στην Θεσσαλονίκη. Εντός της ίδιας χρονιάς, συμβαίνουν συχνές επιθέσεις ενάντια στα δυστοπικά μεταγωγικά των απαγωγών της ΕΛ.ΑΣ.. Οι παραπάνω άσχετες μεταξύ τους συλλήψεις, δένονται όλες μαζί σε μια κοινή και ευφάνταστη δικογραφία ως κύκλωμα εμπορίου ναρκωτικών και παρεμπορίου «που δρα υπό την προστασία του πανεπιστημιακού ασύλου και των αναρχικών» -τα ΜΜΕ κάνουν πάρτυ.

«Μετά το άσυλο,οι καταλήψεις»

Από το Σεπτέμβρη του’17 που η πιάτσα στήνεται γύρω από το ΟΠΑ (Μαυροματαίων-Πατησίων-Αντωνιάδου), γινόμαστε μάρτυρες μιας συστηματικής και καθημερινής προσπάθειας η πιάτσα να στηθεί τελικά περιμετρικά της κατάληψης και αν είναι δυνατό έξω ακριβώς από την πόρτα της επί της οδού Δεριγνύ. Για εμάς, είναι δεδομένο πως η πιάτσα εργαλειοποιείται κατά το δοκούν από το κράτος, προκειμένου να «αποδειχθεί» πως το άσυλο πρέπει να καταργηθεί ,τα πάρκα πρέπει να αστυνομεύονται, οι καταλήψεις πρέπει να εκκενωθούν και ό,τι άλλο προκύψει στην πορεία, να το βγάλουμε κι αυτό από τη μέση. Παρόλα αυτά, έχουμε βιώσει τραγελαφικά περιστατικά όπως κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων σκούπας, οι μπάτσοι σε ρόλο τροχονόμου υποδεικνύουν στους χρήστες τη στιγμή που τους κυνηγάνε,την πόρτα της κατάληψης ως το ιδανικό σημείο για τη νέα εγκαθίδρυση της πιάτσας, πράγμα το οποίο μας έχουν επιβεβαιώσει και οι ίδιοι οι χρήστες.

Στο μάτι του κυκλώνα

Μέσα σ’αυτή τη συνθήκη, δεν πρόκειται να κάνουμε την χάρη ούτε στους μπάτσους, ούτε στον πρύτανη, ούτε στους dealers, ούτε σε κανέναν άλλο, να στήσουν ένα εμπόριο θανάτου γύρω απ΄την κατάληψη. Σε καμία περίπτωση δεν θα κάνουμε χρήση βίας απέναντι σε τοξικοεξαρτημένους και τοξικοεξαρτημένες, παρά μόνο με όρους αντιβίας σε περιπτώσεις που ενδέχεται να δεχθούμε επίθεση από εκείνους-εκείνες (οι περιπτώσεις αυτές είναι πραγματικά ελάχιστες). Ακόμη, δεν αντιμετωπίζουμε τους χρήστες/τις χρήστριες και την πιάτσα ως μια ομάδα ανθρώπων με ενιαία και ταυτόσημα χαρακτηριστικά. Αντιλαμβανόμαστε την πιάτσα ως αυτό που είναι, μια μικρογραφία της κοινωνίας με διαταξικά και πολυπολιτισμικά χαρακτηριστικά που εμπεριέχονται σ’ άυτην. Δηλαδή μιλάμε για ανθρώπους που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους. Ως κοινό έχουν την χρήση ουσιών και τίποτα περαιτέρω. Όλες οι παθογένειες αυτής της κοινωνίας συνυπάρχουν σε αυτήν. Ο ρατσισμός, ο μισογυνισμός, η πατριαρχία, η ιεραρχία, η εκμετάλλευση, η καταπίεση, οι σχέσεις εξουσίας, εκφράζονται όλα στην πιο ακατέργαστη μορφή τους. Όταν γίνονται αντιληπτά απαντιούνται ανάλογα και πάντα στοχευμένα.Δεν θυματοποιούμε ούτε ποινικοποιούμε εξ’ορισμού τους χρήστες και τις χρήστριες. Τους αντιμετωπίζουμε τον καθένα/την κάθεμία ξεχωριστά ως άτομο με βάση τη συμπεριφορά και τη στάση του/της.

Και ενώ προσπαθούμε να σπάσουμε τον κρατικό σχεδιασμό για σύνδεση της κατάληψης με το ναρκεμπόριο, ταυτόχρονα προσπαθούμε να μην αποκτηνωθούμε και να μην τσουβαλιάζουμε ανθρώπους σπάζοντας μοιραία και τους δικούς μας φόβους και προκαταλήψεις. Επικοινωνείται στους χρήστες που κινούνται στην περιοχή,καθημερινά και με συνεχείς προσπάθειες από μέρους μας η απόπειρα εργαλειοποίησης τους και της πιάτσας από την αστυνομία και γίνεται ως επί το πλείστον αντιληπτό και από τους ίδιους. Με τον καιρό οι περισσότεροι αποφεύγουν την χρήση γύρω από την κατάληψη. Μέσα σ’αυτή τη διαδικασία αρκετές φορές έχουμε έρθει αντιμέτωποι και με άτομα τα οποία είτε δεν ενδιαφέρονται είτε επιλέγουν συνειδητά να εκμεταλλευθούν την όλη κατάσταση και αντιδρούν επιθετικά ,με απειλές και σε κάποιες περιπτώσεις χρησιμοποιώντας βίαια μέσα. Αξίζει να αναφερθεί πως απομονώνονται σχεδόν πάντα από τους υπόλοιπους χρήστες. Στο 99% των περιπτώσεων τα ίδια άτομα εμπλέκονται ταυτόχρονα σε διακίνηση ναρκωτικών,σε διακίνηση ανθρώπων (trafficking) και έχουν προβεί συστηματικά σε βιασμούς άλλων χρηστών κυρίως γυναικών. Τα άτομα αυτά αντιμετωπίζονται ανάλογα και εκδιώχνονται ασχέτως του αν είναι οι ίδιοι χρήστες ή όχι.

Δεκαπενταύγουστος στην Αθήνα

Κατά τη διάρκεια του Αυγούστου έλαβαν χώρα επαναλαμβανόμενα περιστατικά έντονης αντιπαράθεσης έξω απ’την κατάληψη. Ενδεικτικά κάποιες ημέρες πριν, κάποια άτομα,αφου τους επικοινωνήθηκε για πολλοστή φορά η συνθήκη που αντιμετωπίζουμε, εκείνα επέλεξαν να κινηθούν απειλητικά εναντίον μας κορυφώνοντας σε μια απόπειρα εκφοβισμού μας. Αντιμετωπίστηκαν από άτομα της κατάληψης μαζί με άλλους χρήστες που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο σημείο.

Το βράδυ της Τετάρτης και ενώ σύντροφος μιλούσε με χρήστες επί της Δεριγνύ και τους ζητούσε να αποφύγουν τη χρήση εξώ από την κατάληψη, έκανε την εμφάνισή του ένα πολυτελές αυτοκίνητο που κινήθηκε απειλητικά ενάντια στο σύντροφο και επιχείρησε να τον καταδιώξει έως τη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Στη συνέχεια, μετά από άμεση ενημέρωση συντρόφων-ισσών και μέσα στα επόμενα λεπτά υπήρξε μαζική παρουσία με σκοπό την περιφρούρηση της κατάληψης. Το αυτοκίνητο εν τω μεταξύ είχε σταθμεύσει έξω από την πόρτα της κατάληψης και αποχώρησε με το που έγινε αντιληπτή η κινητικότητα συντρόφων-ισσών έξω από αυτήν.

Θεωρούμε το συγκεκριμένο περιστατικό στοχευμένο και μια πιθανή απόπειρα εκφοβισμού μας με σκοπό τη συνέχεια της εδραίωσης του νέου πόστου διακίνησης που επιχειρείται έξω από την κατάληψη. Για να γίνει το παραπάνω λοιπόν πραγματικότητα, οι δρώντες δεν θα μπορούσαν να είναι άλλοι απο αυτούς που συλλέγουν τις εισπράξεις από το ποντικοφάρμακο που πουλάν για πρεζα, από αυτούς που νταλαβερίζονται με τους μπάτσους, που –μεταξύ άλλων- πλουτίζουν από τον πόνο του άλλου σπέρνοντας κυριολεκτικά τον θάνατο.

Αν θεωρούν πως θα μας τρομάξουν είναι γελασμένοι. Αν πιστεύουν πως θα τους αφήσουμε να φέρουν εις πέρας το σχέδιο του κράτους και των μπάτσων επίσης. Να έχουν υπ’όψιν και αυτοί και οι συνεργάτες τους πως στον αγώνα ενάντια σε κάθε είδους εξουσία και καταπίεση, ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αυτοί καταλαμβάνουν ξεχωριστή θέση για μας και πως δυστυχώς γι αυτούς υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ως αυτοσκοπό ούτε το κέρδος ούτε ενδιαφέρονται για κανενός έιδους ντιλ και συνδιαλλαγή με οποιαδήποτε εξουσία. Πιστεύουμε βαθιά στην αυτοοργάνωση, αντιιεραρχικά και οριζόντια και κυρίως πιστεύουμε στην αλληλεγγύη.

Καλούμε λοιπόν τiς συντρόφισσες, τους συντρόφους μας, και τον κόσμο του αγώνα να στηρίξουν με την φυσική τους παρουσία την κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν αύριο Σάββατο 24 Αυγούστου στις 21:00. Θα υπάρξει και αναλυτικότερη ενημέρωση για την κατάσταση την ίδια ώρα.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ