Στις 07/07/2016 πραγματοποιήθηκε από περίπου 60 αλληλέγγυες/-ους πορεία και παρέμβαση στις δυο εταιρείες-μειοδότες του γκρεμίσματος και της ανακατασκευής της κατάληψης Βανκούβερ Απαρτμάν, κοινοπραξία «Κων/νος Ζηρίλιος και ΠΕΤΚΑ Α.Ε.».

Η πορεία ξεκίνησε από τον σταθμό Άνω Πατήσια, πορεύτηκε στη γειτονιά, έγιναν δυο 15’ στάσεις στις εταιρείες και επέστρεψε στον σταθμό, όπου και έληξε. Υπήρχαν δύο πανό και πολλά τρικάκια. Επίσης, μοιραζόταν σχετικό κείμενο και κολλιόταν η αφίσα της κατάληψης.   Στις παρεμβάσεις συντρόφισσες και σύντροφοι ανέβηκαν στα γραφεία των δύο εταιρειών για να μοιράσουν κείμενα στους/-ις εργαζόμενους/-ες και να κάνουν και τη θέση μας ξεκάθαρη στα αφεντικά τους.

Στην εταιρεία Πετκα ΑΕ βρίσκονταν ένας εργαζόμενος μόνος του σε ολόκληρο τον όροφο, ο οποίος είπε πως έλειπαν τα αφεντικά του. Καθώς βέβαια κατέβαιναν οι συντρόφισσες/-οι, θορυβήθηκαν μάλλον και έκαναν την εμφάνιση τους στο ισόγειο , όπου η εταιρεία διατηρεί δεύτερο χώρο. Εκεί μας είπαν ότι άμεσα θα ανακοινώσουν την παραίτηση τους από το συγκεκριμένο έργο, πως δεν γνώριζαν ότι το κτίριο βρίσκεται υπό κατάληψη και πως “τους έμπλεξαν” (!).

Στην εταιρεία “Κων.Ζηρίλιος” έχουν άλλα προβλήματα. Δυσκολία στον ύπνο έχει το αφεντικό, γιατί δεν τον αφήνει η συνείδησή του να βοηθήσει στην καταστολή ακόμα ενός ελεύθερου κοινωνικού χώρου. Ο άϋπνος κατά τα άλλα Ζηρίλιος, μας έκανε βέβαια ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να αφήσει το έργο (χάνοντας και τις εγγυήσεις) καθώς μόνο έτσι θα μπορέσει να πληρώσει τους απλήρωτους επί 5 μήνες εργαζόμενους του, να ταΐσειτα παιδιά του και να μην κλείσει την εταιρεία του.    Για εμάς τίποτα δεν έχει ακόμα τελειώσει.

Η κατάληψη Βανκούβερ και ο κόσμος που την στηρίζει θα σταθούν απέναντι σε κάθε προσπάθεια εκκένωσης. Η επιθυμία μας για μια κοινωνία αυτό-οργανωμένη, ενάντια στην εμπορευματοποίηση των κοινωνικών σχέσεων και τον ατομικισμό έχει τα πιογερά θεμέλια και δεν χρειάζεται ανακατασκευές.

Αντιστεκόμαστε στα αναπτυξιακά σχέδια του πρύτανη του ΟΠΑ Μανώλη Γιακουμάκη και του Υπουργείου Παιδείας.   Επιλέγουμε να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, προτάσσοντας την αυτοοργάνωση της καθημερινότητάς μας, την αλληλεγγύη και την αντιεμπορευματοποίηση των αναγκών μας.   Αντιστεκόμαστε στο σύστημα της καταπίεσης, στην ανισότητα, τον αποκλεισμό.  

  ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΒΑΝΚΟΥΒΕΡ ΑΠΑΡΤΜΑΝ    

Συνέλευση για τη συνέχιση των δράσεων αλληλεγγύης στην κατάληψη

Τετάρτη 13/07, Πολυτεχνείο, 19:00   

Κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν

Για την επερχόμενη επιχείρηση εκκένωσης της Βανκούβερ

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή αυτής της υπόθεσης. Το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και ο πρύτανης Γιακουμάκης θέλουν πάση θυσία το κτήριο που στεγάζεται εδώ και 11 χρόνια η κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν. Έχουν κάνει μελέτες για την «ανακατασκευή», οι οποίες τους κόστισαν χιλιάδες ευρώ  και έβγαλαν ένα κονδύλι περί τα 3 εκατομμύρια ευρώ. Στις 16 Φεβρουαρίου 2016, αποπειράθηκαν να κάνουν ανοιχτό διαγωνισμό για το έργο, ανακοινώνοντας τον τόπο και το χρόνο σε φεκ. Τη μέρα που επρόκειτο να λάβει χώρα και φοβούμενοι αντιδράσεις, αλλάζουν τον τόπο διεξαγωγής την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή και τον μεταθέτουν σε γνωστό ξενοδοχείο των Αθηνών, έτσι για να είναι πιο άνετα βρε αδερφέ (φανταζόμαστε ότι δεν τους φιλοξένησαν τσάμπα). Παρ’ όλες τις προσπάθειές τους, οι αλληλέγγυοι στην κατάληψη τους ξετρυπώνουν και ακυρώνουν το διαγωνισμό με παρέμβασή τους. Εκεί κατάλαβαν ότι δεν πάνε να τα βάλουν μόνο με τους καταληψίες, αλλά με έναν ολόκληρο πολιτικό χώρο. Οπότε άρχισαν να διαδίδουν πως το πανεπιστήμιο δεν θέλει προστριβές μαζί μας και πως το θέμα θέλουν πια να το διαχειριστεί το υπουργείο παιδείας.

Και ερχόμαστε στο σήμερα. Στις 21/6/2016, μετά από παρέμβαση που έγινε από την κατάληψη Βανκούβερ και αλληλέγγυο κόσμο στο γραφείο του Γιακουμάκη, επιβεβαιώθηκαν δια στόματος πρύτανη οι υπόλοιπες πληροφορίες που είχαμε. Ότι δηλαδή ο διαγωνισμός έγινε και δεν ανακοινώθηκε πουθενά. Έβγαλαν ανάδοχο εταιρεία για το έργο και τώρα περιμένουν την έγκριση από το ελεγκτικό συνέδριο. Αν όλα πάνε όπως θέλουν, έπεται εκκένωση του κτιρίου και έναρξη εργασιών.

Με λίγα λόγια, μετά την ακύρωση της προηγούμενης διαδικασίας ο Γιακουμάκης ζήτησε τη βοήθεια της κυβέρνησης, δηλ. του Φίλη και του υπουργείου παιδείας, ώστε να μην πάνε στράφι τα 3 εκατ. ευρώ. Ο Φίλης συμφώνησε, οπότε ο διαγωνισμός έγινε υπό την αιγίδα του υπουργείου. Για τα μάτια του κόσμου, στάλθηκαν προσκλήσεις στις εταιρείες που είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον στην προηγούμενη φάση, ενώ είναι κοινό μυστικό πως η ανάδοχος εταιρεία και ο πρύτανης είχαν δώσει τα χέρια πολύ νωρίτερα. Κεκλεισμένων των θυρών λοιπόν, την περίοδο των διακοπών του Πάσχα, με προσκλήσεις και την οδηγία στους εμπλεκόμενους να μην βγάλουν άχνα για αυτό που συνέβαινε, χωρίς φεκ αυτή τη φορά. Ό,τι ήταν δυνατόν για να μην τους πάρει κανείς χαμπάρι και τους χαλάσει το πάρτι εκατομμυρίων. Αφού όλα κύλησαν όπως είχαν συμφωνήσει, η κατασκευαστική που έκανε το καλύτερο deal με το Γιακουμάκη πήρε το έργο και τα 3 εκατ. ευρώ πήραν και αυτά το δρόμο τους προς τις τσέπες των εμπλεκομένων.

Για μας τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Η κυβέρνηση Συριζα-ανελ, ο υπουργός παιδείας Φίλης, ο πρύτανης του ΟΠΑ Γιακουμάκης και οι μεγαλοεργολάβοι ανάδοχοι είναι συνυπεύθυνοι για ό,τι συμβεί από δω και στο εξής. Από τη μεριά μας δεν έχουμε σκοπό να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια περιμένοντας να μας εκκενώσουν. Ας γίνει κατανοητό ότι δεν θα αφήσουμε την κατάληψη έρμαιο στα χέρια του κάθε πρύτανη, του κάθε μεγαλοεργολάβου και της κάθε κυβέρνησης. Η πόρτα της κατάληψης, τα 11 χρόνια της ύπαρξή της, είναι πάντα ανοιχτή σε όσους θέλουν να τη στηρίξουν και κλειστή γι’ αυτούς που θέλουν να την καταστείλουν.

Καλούμε σε συνέλευση την Πέμπτη 30/6 στις 19:00 στο Πολυτεχνείο για τη συνέχεια των δράσεων ενάντια στην επερχόμενη επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης Βανκούβερ Απαρτμάν.

Κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν

Πέμπτη 16/06/16 στις 21:00,

Καφενείο για τη στήριξη του ταμείου αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών

Πέμπτη 23/06/16 στις 21:00,

Καφενείο για την οικονομική ενίσχυση της κατάληψης

Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στην κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν

”Μέσα στο δύσβατο μονοπάτι, που διανύουμε συνειδητά, συμπράττουμε για ένα διαφορετικό αύριο χωρίς εξουσία, δημιουργούμε και ζούμε σε συνθήκες όπως εμείς τις ονειρευόμαστε… Ξέρουμε ότι αύριο ίσως χάσουμε αυτά τα μέρη, τα σπίτια μας, τους χώρους που ζούμε και γνωριζόμαστε, συντρόφους και συντρόφισσες , ναι λοιπόν, ξέρουμε ότι έχουμε πολλά να χάσουμε… Αλλά σίγουρα έχουμε ακόμα περισσότερα να κερδίσουμε…”

Στις 20/12/12 εκκενώθηκε από τις αστυνομικές δυνάμεις η κατάληψη VILLA AMALIAS, με αποτέλεσμα 8 συλλήψεις συντρόφων οι οποίοι βρίσκονταν στο κτήριο. Ύστερα από ένα δυναμικό και συνεχές κλίμα αλληλεγγύης, ξεπερνώντας σύνορα και σημαίες αλλά και στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο, 92 σύντροφοι και συντρόφισσες επιλέγουν να ανακαταλάβουν το κτήριο στις 9/1/13. Μετά από μερικές ώρες, ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας εισβάλλουν στο κτήριο και συλλαμβάνουν τους 92 αγωνιστές-στριες. Μεταφέρθηκαν στην ΓΑΔΑ, όπου κρατήθηκαν για 4 μέρες και αφέθηκαν αφότου τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες και περιοριστικοί όροι με βάση τον περιβόητο κουκουλονόμο.

Η VILLA AMALIAS ήταν ένα κτήριο το οποίο τελούσε υπό κατάληψη 23 χρόνια. Ένα μέρος ζύμωσης και συνάντησης ανθρώπων, από διάφορα μέρη του κόσμου, των μητροπόλεων αλλά και της επαρχίας, ένας χώρος γεμάτος δημιουργικότητα και ζωή χωρίς διαμεσολαβητές και ιεραρχημένες σχέσεις. Πολλοί και πολλές από εμάς, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, την ζήσαμε… Ζήσαμε τα πανκ λάιβ, τα καφενεία τις πέμπτες, τις συνελεύσεις. Γνωρίσαμε ανθρώπους, δημιουργήσαμε σχέσεις και δεσμούς μεταξύ μας, που ακόμα κρατούν, μείναμε στα δωμάτια, γελάσαμε και μοιραστήκαμε χαρές και προβληματισμούς, ανταλλάξαμε εμπειρίες, “στήσαμε” μαζί συναυλίες και εκδηλώσεις. Μιλήσαμε με μετανάστες και παλέψαμε μαζί ενάντια στις φασιστικές συμμορίες και επιθέσεις. Το “μεγάλο σπίτι”, ήταν και είναι οι άνθρωποι που με όραμα έναν κόσμο ελευθέριας, ισότητας και αλληλεγγύης, έκαναν πράξη αυτό που έλεγαν και βαδίσαμε όλοι μαζί σε αυτό τον δρόμο προς την “ουτοπία”, όπως κάποιοι την αποκαλούν. Ήταν μια πρόταση οργάνωσης,  που στον καιρό του κοινωνικού κανιβαλισμού έπρεπε να αντιμετωπιστεί.

Στις 16 Ιούνη δικάζονται οι 91 σύντροφοι και οι συντρόφισσες που συμμετείχαν στην ανακατάληψη. Εμείς από πλευράς μας ξέρουμε πως οι καταλήψεις και οι αυτoοργανωμένοι/ αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι αποτέλεσαν, αποτελούν και θα αποτελούν εστίες αγώνα, απέναντι στα δολοφονικά σχέδια κράτους-παρακράτους και αφεντικών. Χώροι που πάντα θα εκφράζουν και θα παλεύουν για την ισότητα, την αλληλεγγύη και την ελευθερία. Στεκόμαστε λοιπόν αλληλέγγυοι στους ανθρώπους που επέλεξαν, επιλέγουν και θα επιλέγουν, να ζήσουν σε καταλήψεις , να εναντιωθούν στην υπάρχουσα πραγματικότητα, που δημιουργούν δομές αυτοοργανωμένα και οριζόντια ενάντια σε κάθε είδους εξουσία, που συμπορεύονται με κάθε ”περιθωριοποιημένο” κομμάτι της κοινωνίας , που θέλει να αντιπαρατεθεί και να παλέψει ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, φασίστες και αφεντικά,ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών  και τέλος ενάντια στην εξαθλίωση και την υποτίμηση των ζωών μας  με σκοπό και όραμα την κοινωνική χειραφέτηση.

Η VILLA AMALIAS είναι η “εστία ανομίας” της καρδίας μας και εμείς είμαστε και θα είμαστε εδώ, γιατί οι ιδέες και οι αξίες μας, δεν εκκενώθηκαν ποτέ και ζουν βαθιά μες την συνείδησή μας .

Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης την Πέμπτη 16 Ιουνίου στις 9:00

δικαστήρια Ευελπίδων, κτήριο 8

Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στην κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν

Οι καταλήψεις είναι οδοφράγματα απέναντι στον πολιτισμό της εξουσίας, της εκμετάλλευσης και την επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Είναι ορμητήρια αγώνα και εργαστήρια αυτοοργάνωσης, πολιτικής ζύμωσης και αλληλοβοήθειας. Αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και είναι σημεία επικοινωνίας για τους αντιστεκόμενους και τους καταπιεσμένους. Η κατάληψη villa amalias στα 23 χρόνια του ταξιδιού της αποτέλεσε σημείο αναφοράς για το αντιφασιστικό/αναρχικό/αντιεξουσιαστικό κίνημα.

Το Δεκέμβρη του 2012 στο πλαίσιο ενός ακροδεξιού και αντιεξεγερτικού παραληρήματος το κράτος στοχοποιεί τις καταλήψεις ως εστίες ανομίας και εκκενώνει κάποιες από αυτές. Στις 20/12 το κράτος προχωράει στην εκκένωση της κατάληψης Villa Amalias. Στις 9/1/13 το πρωί 93 σύντροφοι και συντρόφισσες κινούμενοι συλλογικά και αποφασιστικά ανακαταλάβαμε το κτίριο της villas, στέλνοντας ένα μήνυμα αντίστασης και αλληλεγγύης, απέναντι στην επέλαση της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Μετά από μερικές ώρες ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας εισβάλλουν στο κτήριο και συλλαμβάνουν τους 93 αγωνιστές-στριες

Στις 16 Ιούνη δικαζόμαστε για την κίνηση της ανακατάληψης της villa amalias και δηλώνουμε οτι διαταράξαμε την πολεμική ειρήνη του καθεστώτος και παραμείναμε απείθαρχοι/-ες απέναντι στη συνθήκη έκτακτης ανάγκης και τις εξουσιαστικές επιταγές για εξατομίκευση και υποταγή.

Στο έγκλημα του αγώνα για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας δηλώνουμε συνειδητά συνένοχοι/-ες

ΔΙΚΗ: Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016, 9πμ Δικαστήρια Ευελπίδων, κτήριο 8

Σύντροφοι-συντρόφισσες που συμμετείχαμε στην ανακατάληψη της Villa Amalias

Στις 6 /5/2016 στις 4:00 τα ξημερώματα πραγματοποιήθηκε άλλη μια επίθεση από φασιστική ομάδα, με εμπρηστικό μηχανισμό ο οποίος αποτελούταν από 4 γκαζάκια, εκ των οποίων εξερράγη το 1 χωρίς να προκαλέσει υλικές ζημιές στην κατάληψη. Η ενέργεια αυτή προστίθεται σε ένα μπαράζ επιθέσεων το τελευταίο διάστημα, με την πρώτη να πραγματοποιείται στις 13/3 και την δεύτερη στις 19/3 χωρίς να υπάρξουν και πάλι υλικές ζημιές.

Η κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν, βρίσκεται σε ένα σημείο της πόλης, το οποίο μόνο “τυχαίο” δεν είναι, καθώς είναι μια περιοχή που σφύζει από ζωή, μεταναστών και ντόπιων, στο κέντρο της Αθήνας. Στον χώρο φιλοξενείται αυτοοργανωμένο μπαρ το οποίο ενισχύει οικονομικά το ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών, την εφημερίδα δρόμου “ΑΠΑΤΡΙΣ”, συλλογικότητες και διωκόμενους αγωνιστές-αγωνίστριες. Επίσης λειτουργεί βιβλιοπωλείο κινηματικών εκδόσεων και αίθουσα προβολών. Αποτελεί χώρο συνάντησης, συνδιαμόρφωσης και τόπο διεξαγωγής πολιτικών συνελεύσεων. Από το φθινόπωρο του 2015 και μετά, συγκεκριμένα δωμάτια εντός της κατάληψης διαμορφώθηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να λειτουργούν ως κουζίνα και στα οποία πραγματοποιείται συλλογικό μαγείρεμα για μετανάστες-μετανάστριες από τον συντονισμό αλληλέγγυων στους μετανάστες και τις μετανάστριες από τις περιοχές του κέντρου της Αθήνας. Από το 2005, το κτήριο επιλέχθηκε από μια ομάδα ανθρώπων ώστε να καλύψει τις στεγαστικές τους ανάγκες και πλέον είναι και ένας ανοιχτός κοινωνικός χώρος ο οποίος αποτελεί αγκάθι στις ολοκληρωτικές νοοτροπίες και φιλοδοξίες νοικοκυραίων και αφεντικών της ευρύτερης περιοχής που ονειρεύονται ένα <<καθαρό>> κέντρο. Άρα, λοιπόν, δεν είναι τυχαίες οι φασιστικές επιθέσεις αλλά και το «ενδιαφέρον» της «ιδιοκτήτριας» ΑΣΟΕΕ, η οποία από την κατάληψή του και μετά ζητούσε την εκκένωση και κατεδάφιση του κτηρίου, με διάφορα προσχήματα κάθε φορά. Το πιο πρόσφατο από αυτά είναι ο ανοιχτός διαγωνισμός για την ανακατασκευή του κτηρίου, ώστε δήθεν να καλυφθούν οι στεγαστικές ανάγκες του πανεπιστημίου (να θυμίσουμε βέβαια ότι το ΟΠΑ έχει στην κατοχή του δεκάδες τίτλους ιδιοκτησίας κτηρίων και έχει σκοπό την απόκτηση κι άλλων).

Οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι αποτελούν πολιτικά αναχώματα σε κάθε μορφή εξουσίας, είτε αυτή επιβάλλεται μέσω του κράτους είτε και μέσω των διαπροσωπικών σχέσεων. Είναι η κουλτούρα μας, τα μέρη στα οποία ζούμε, δρούμε, συναντιόμαστε και ανταλλάσσουμε απόψεις με οριζόντιες διαδικασίες και έχοντας ως βασικά προτάγματα αυτά της ισότητας και της αλληλεγγύης. Ταυτόχρονα δεν επαναπαυόμαστε με την ύπαρξη των δομών αυτών μέσα στο καπιταλιστικό περιβάλλον, αλλά έχουμε πάντα στο νου και την καρδιά την ολική καταστροφή του. Είναι εικόνα του μέλλοντος που όχι απλά οραματιζόμαστε, αλλά του μέλλοντος του οποίου τα πολιτικά θεμέλια οργανώνουμε και χτίζουμε στο παρόν. Διαχρονικά οι καταλήψεις αποτέλεσαν κέντρα αγώνα σε περιόδους κοινωνικών αναταραχών δίνοντας τη δυνατότητα στα αγωνιζόμενα κομμάτια να συσπειρωθούν και να δράσουν. Είναι αυτοί οι λόγοι που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής, καθώς το εκάστοτε κράτος θέλει μια κοινωνία πειθήνια χωρίς να «υπονομεύεται» από εστίες αμφισβήτησης και αντίστασης.

Στην περίοδο λοιπόν της κοινωνικής όξυνσης που βιώνουμε, με την επέλαση του κεφαλαίου να γιγαντώνεται, με την ανεργία και το πρόβλημα της στέγασης να αφορά το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, οι επιθέσεις που προαναφέρθηκαν σε συνδυασμό με την ευρύτερη επίθεση του κράτους, έρχονται να μας επιβεβαιώσουν για άλλη μια φορά, ότι οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι ενοχλούν, τόσο τον κρατικό μηχανισμό όσο και το μακρύ του χέρι, είτε αυτό είναι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είτε οι ναζιστικές συμμορίες του. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τη σειρά της έχει αμέτρητους λογούς να χτυπήσει τις καταλήψεις και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους(όπως και ήδη πράττει), μια φιλοδοξία η οποία συμπληρώνει την αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα, ότι πάρα το αριστερό και κοινωνικά ευαίσθητο προσωπείο που λανσάρει, συνεχίζει ακάθεκτα και με εξαιρετική επιτυχία τη βρώμικη δουλειά των δεξιών προκάτοχών της. Η συνεχής υποβάθμιση της ζωής μας, με τροπολογίες και νομοθετήματα που διαλύουν συνειδητά τον κοινωνικό ιστό με καθ’ όλα νόμιμο τρόπο, αποκαλύπτει σιγά σιγά στα μάτια της κοινωνίας την εγκληματική και δολοφονική σύλληψη των εξουσιαστών για έναν κόσμο ολοκληρωτισμού και απόλυτης κυριαρχίας των λίγων.
Παράλληλα, η ακροδεξιά καταλαμβάνει υπολογίσιμη κοινωνική αποδοχή διεθνώς, για άλλη μια φορά στην ιστορία, με πρόσχημα τον φόβο απέναντι στον Άλλον και εκφράζεται μέσα από επιθέσεις σε μετανάστες, αγωνιστές αλλά και πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους. Αυτά τα μορφώματα σπεύδουν να φέρουν εις πέρας τη βρώμικη δουλειά του φόβου και της τρομοκράτησης του κόσμου του αγώνα. Το μόνο που καταφέρνουν όμως είναι να προσθέσουν πόντους θρασυδειλίας στο ανύπαρκτο πολιτικό τους βιογραφικό και να κερδίσουν τη συμπάθεια των αφεντικών αλλά και μιας σάπιας από καιρό μερίδας της κοινωνίας, μέσα απ’ το υποτιθέμενο διακριτικό κοινωνικό τους προφίλ. Εξυπακούεται πως εμάς δε μας ξεγελούν, γιατί όσο και να προσπαθούν ποτέ τους δεν κατάφεραν και ούτε πρόκειται να μας εκφοβίσουν όσο και να θέλουν. Πρέπει να το γνωρίζουν καλά και να το θυμούνται ότι η αλληλεγγύη θα τους τσακίζει πάντα και θα είμαστε εδώ χωρίς να τους αφήνουμε σπιθαμή γης.

Στην ασφυξία της μητρόπολης, οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζομενοι χώροι αποτελούν πνοή ελευθέριας και αντίστασης. Όντας πολιτικά υποκείμενα με ξεκάθαρα αντικρατικά και αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά, μέσα σ ‘αυτή τη συνθήκη καταστολής, μιζέριας και απόλυτης υποταγής επιλέγουμε συνειδητά να καταλαμβάνουμε κτήρια νεκρά και να τους δίνουμε ζωή. Δημιουργώντας αντιδομές μέσα στις οποίες συνδιαμορφώνουμε με οριζόντιες διαδικασίες, με πρόταγμα πάντα την ελευθερία, την αλληλεγγύη και την ισότητα που στέκονται εκεί να αντιτίθενται εμπράκτως στην εγκληματική πολιτική των εκάστοτε εξουσιαστών.

Εν κατακλείδι, είναι μια διαμάχη μεταξύ του κόσμου που επιλέγει την ελευθερία και την καταστροφή των δεσμών του και όλους εκείνους που ονειρεύονται ένα κόσμο υποταγής, φόβου και διαχωρισμών στο χρώμα, το φύλο, το έθνος και την φυλή. Του κόσμου που υπερασπίζεται τη φωτιά, που πολεμάει ενάντια σε κράτη, σύνορα και εξουσία με στόχο το φως απέναντι σε ακέφαλους τραμπούκους που δρουν στις σκιές και φέρνουν μαζί τους το βαθύ σκοτάδι.

ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΑ ΑΔΕΙΑ ΣΠΙΤΙΑ, ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΠΟΥ
ΕΧΟΥΝ ΔΕΧΤΕΙ ΕΙΤΕ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΕΙΤΕ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

<<ΕΣΤΙΕΣ ΑΝΟΜΙΑΣ>> ΠΑΝΤΟΥ, ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ, ΟΥΤΕ ΜΑΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ

 
Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στην κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν / Μάιος – 2016

ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΤΕΡΡΟΡΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΑΒΙΩΝΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΤΡΙΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΡΙΩΝ.

Τα απομνημονεύματα τριών επαναστατριών που παρά τις απαγορεύσεις που υπήρχαν για τις γυναίκες εκείνη την εποχή, κατάφεραν να βρεθούν στη δίνη των γεγονότων, να διαμορφώσουν τις συνθήκες μέσα στις οποίες άνθισε ο ρωσικός τερορισμός, να αφήσουν την παρακαταθήκη τους για το μέλλον και να αναδείξουν ισότιμα τον ρόλο τους μέσα στο ρωσικό μηδενιστικό ναροντνικό κίνημα Οι γυναίκες αυτές αφιέρωσαν τη ζωή τους στο όνομα της επανάστασης και της απελευθέρωσης του λαού, στάθηκαν σαν βράχοι και αντιστάθηκαν στο κύμα καταστολής, στις φυλακίσεις και στις εξορίες. Και αν ξεχάστηκαν από το νήμα της ιστορίας, οι αφηγήσεις τους έρχονται να σπάσουν τη λήθη και να αναδείξουν την καθοριστική τους πορεία στον δρόμο προς την ελευθερία.

“Αναμνήσεις τρομοκρατισσών” είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου από το Ταμείο Αλληλεγγύης Φυλακισμένων και Διωκώμενων Αγωνιστών.

Η παρουσίαση θα γίνει την Πέμπτη 26 Μαϊου, στις 19.00, στην κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν (Μαυροματαίων & Δεριγνύ), με προβολή και συζήτηση. Θα ακολουθήσει καφενείο οικονομικής ενίσχυσης.

Πέμπτη 12/05/16 στις 21:00, Αντιμιλιταριστικό μπαρ για την οικονομική ενίσχυση ολικών αρνητών στράτευσης

Πέμπτη, 19/05/16 στις 20:00 «Άπατρις στο καφενείο»

Συζήτηση με αφορμή τα γεγονότα των τελευταίων μηνών στα Εξάρχεια, με θεματική : “Μπορούν να υπάρξουν απελευθερωμένες περιοχές στις καπιταλιστικές μητροπόλεις; Η ιστορική εμπειρία και η ενδεχόμενη αξιοποίησή της”. Θα ακολουθήσει καφενείο οικονομικής ενίσχυσης της εφημερίδας.

Πέμπτη, 26/05/16 στις 19:00  Παρουσίαση της δομής του Ταμείου αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών και της νέας έκδοσης του βιβλίου “Αναμνήσεις Τρομοκρατισσών”. Θα ακολουθήσει καφενείο.

Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στην κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν